Categoriearchief: Tijd van televisie en computer (1950-nu)

Van wie is Taiwan?

Geplaatst op door
  1. Taiwan, ook wel republiek China genoemd,  (qua oppervlakte tussen België en Nederland) hoorde ten tijde van het keizerrijk al bij China. De band tussen het vasteland en het eiland was van meet af aan erg los. Taiwan stond vroeger ook bekend als Formosa.  In 1583 voer een Portugees schip langs het eiland en  de kapitein van het schip noemde het eiland Ilha Formosa (Portugees, prachtig eiland).
  2. In 1622 vestigden de Nederlanders (Verenigde Oost-Indische  compagnie) zich op het eiland om er een overslagpunt van te maken vol hun handelsroutes tussen Nederlands-Indië en China en Japan. Het eiland werd niet bezet, maar er werd samengewerkt met de plaatselijke dorpshoofden en het bestuur werd geregeld vanuit Fort Zeelandia.

  3. Heel lang regeerden de Ming-keizers over China, maar rond 1644 moeste ze zich terugtrekken uit hun hoofdstuk Peking en het keizerschap laten aan de Qing. Alleen in het zuiden konden de Ming zich handhaven. Op Taiwan hoopten ze beter beschermd te zijn tegen de aanvallen van hun tegenstrevers. Zheng Chenggon veroverde het eiland en voor het eerst heerste er een chinees over Taiwan. In 1682 veroveren de Qing  het eiland en beginnen het te koloniseren. meer dan 200 jaar maakt het deel uit van hun keizerrijk.

  4. In 1895 wint Japan de eerste Chinese-Japanse oorlog en Taiwan wordt onder Japans bestuur geplaatst.  De Taiwanezen nemen ook geen deel aan de revolutie op het Chinese vasteland, waarbij Sun Yat-sen met zijn Quomintang-partij een einde maakte aan het Chinese keizerrijk, om in de plaats daarvan de Chinese republiek uit te roepen. 
    De Japanners brachten wel de infrastructuur, landbouw en industrie tot ontwikkeling. De productiviteit was er veel hoger dan op het Chinese vasteland. Ook hun gezondheidszorg was veel beter.

  5. Na de Japanse nederlaag in de tweede wereldoorlog, werd op de conferentie van Cairo (1943) beslist door Roosevelt,Churchill en Chang-Kai-shek tot de teruggave van Taiwan aan China.


    Op 28 februari 1947 brak er grote onrust uit in Taiwan nadat een burger was neergeschoten. De protesten die volgden gingen door tot in maart maar werden hardhandig neergeslagen nadat troepen vanuit China aankwamen in Taiwan die de onrust moesten stoppen. Zo’n 28.000 Taiwanezen werden vermoord, het wordt nu herdacht als het 228 incident.

Vlak na de Tweede Wereldoorlog werd de nationalistische Chinese regering, onder leiding van Chang-Kai-shek bestreden door de communisten onder leiding van Mao.  Uiteindelijk verdreven de communisten hun tegenstanders van het vasteland van China naar Taiwan. Toen werd China een communistische Volksrepubliek. Taiwan bleef echter in handen van de Republiek China. Chang-Kai-shek  zou tot aan zijn dood in 1975 Taiwan als een dictator besturen. Pas in 1987 wordt de noodtoestand opgeheven en stelt de Kuomintang zich open voor de eilandbewoners en voor democratie. In 1992  worden de eerste vrije verkiezingen gehouden. Taiwan wordt een presidentiële democratie.

De DPP krijgt in 2016 zijn eerste staatshoofd: Tsai Ing-wen  . Zij hamert, meer nog dan haar voorgangers, op de onafhankelijkheid van Taiwan. Haar tegenstrevers, de Kuomintang en de maoïsten, hameren echter op de onverbrekelijke band met het vasteland. De DPP ziet die speciale band met China niet. Zij eist dat Peking zich onthoudt van enige inmenging in Taiwanese aangelegenheden.

 

Suezcrisis

Geplaatst op door

Het Suez kanaal is 193 km lang kanaal en verbindt de Middellandse zee met de Rode zee. Het is zo een verbinding tussen de Indische oceaan en de atlantische oceaan. Het is zeer belangrijk voor de scheepvaart van Azië naar Europa en het westen. Tot hiervoor moesten de schepen helemaal rond Afrika varen.

De Brits-Franse aandeelhouders streken sinds 1882 haast alle winsten op. Maar op 26 juli 1956 legde Gamal Abdel Nasser beslag op het Suezkanaal.

De beslissing viel omdat hij geen steun had gekregen van het Verenigd Koninkrijk voor de bouw van de Aswan-dam. Frankrijk en Engeland zagen hun bron van inkomsten verdwijnen en kwamen tot het besef dat de doorgang niet meer verzekerd was en dat de olietoevoer bedreigd werd. Bovendien veroordeelde Nasser de koloniale politiek van Engeland in het Midden-Oosten, ten voordele van Israël?

Terwijl een conferentie, zonder Egypte, startte in Londen, spanden Frankrijk,Engeland en Israël samen voor een aanval op Egypte. Israël spande samen met de Europese machten, uit woede om de Egyptische aanvallen aan de grens met Sinaï. Bovendien had Nasser de golf van Akaba geblokkeerd zodat Israël vanuit de Rode zee onbereikbaar was geworden. Zo ontstond Operation Musketier om het Suezkanaal terug in handen te krijgen. Op 29 oktober 1956 viel Israël de Gazastrook en het Sinaï-schiereiland binnen en begon zijn opmars naar de kanaalzone. Kort daarop begonnen Engeland en Frankrijk vanuit Malta, Cyprus en vliegdekschepen doelen in Egypte te bombarderen. Nasser reageerde door verschillende schepen te laten zinken en zo de waterweg te blokkeren.

De Verenigde staten waren misnoegd dat ze niet waren ingelicht en waren bevreesd dat Egypte helemaal in et communistische kamp zou terecht komen. Ze hadden al een wapendeal met Rusland gesloten!  Daarom kwam Eisenhouwer tussenbeiden en oefende druk uit op de bondgenoten om een eind te maken aan de militaire actie. Hij dreigde de economische hulp, die na WO2 geboden werd, op te schorten.

Ook Rusland was woedend om wat een ‘koloniale invasie’ werd genoemd en Chroesjtsjov liet Nasser weten dat rechtstreeks hulp weliswaar onmogelijk was maar  hij uitte wel bedreigingen om raketten af te vuren op Londen en Parijs. China, voor wie de doorgang héél belangrijk was, steunde Nasser eveneens.

Na een staakt het vuren, uitgevaardigd door de VN, begon de terugtrekking van de troepen. VN-troepen namen het van en over. Het Suezkanaal  was voortaan Egyptisch, de politieke en financiële geschillen werden beslecht en de Aswan-dam kwam er met de hulp van Rusland.

Het fiasco van Operation Musketier, gedwarsboomd door de VS, Rusland en China, betekende het einde van het Europese imperialisme en was het begin van een nieuwe wereldorde.